Balkon Ordona, reż. Rafał Szumski

„Czarna komedia” rysująca mentalny obraz polskiej rodziny. Trzy pokolenia oczekują na wizytę starszego syna, jedynego, któremu „się udało”, bo wyemigrował do Anglii. Kiedy jednak ten przybywa z czarnoskórą narzeczoną, która nawet nie zna angielskiego, nadzieje rodziny na lepsze życie legną w gruzach.

Porachunki, reż. Jan Hussakowski

Teatr absurdu. Do komisariatu policji zgłasza się młody mężczyzna, który pragnie zgłosić donos na siebie samego. Wprawdzie jeszcze nie popełnił żadnego wykroczenia ani czynu karalnego, ale… zamierza „wyrównać swoje rachunki ze społeczeństwem” poprzez znamienny gest naplucia w twarz jednemu z przedstawicieli tego społeczeństwa. Przyjmujący zgłoszenie policjant podejmuje z mężczyzną dialog, w wyniku którego obaj polemiści będą zmuszeni zweryfikować swoje życiowe postawy.

Siostry, reż. Paweł Wróbel

Roman mieszka na wsi wraz z opiekującą się nim dorosłą córką. Oboje zostali ciężko doświadczeni przez los, wykluczeni przez wiejską społeczność, odrzuceni przez resztę rodziny. Roman jednak nie poddaje się i walczy o swoją godność, aby wyrazić bunt wobec rzeczywistości, w której został zepchnięty na margines.

Taniec z ofiarą, reż. Luiza Budejko

Dwudziestokilkuletni bohaterowie, dziewczyna i chłopak, emigrują z Polski do Niemiec. Z czasem ona radzi sobie za granicą coraz lepiej, natomiast chłopak traci pracę. Sukces dziewczyny budzi w chłopaku zazdrość i frustrację. Konflikt narasta. Całą historię poznajemy z perspektywy każdego z bohaterów: oboje, niezależnie od siebie, relacjonują rozpad ich związku, zamieszczając posty, fotki i filmy na Facebooku. Jednocześnie, ich historia staje się treścią internetowego streamu, emitowanego „na żywo” programu z gatunku reality show pod nazwą „Taniec z ofiarą”.

Upał, reż. Karolina Kirsz

Obyczajowy dramat rodzinny. Niepełnosprawny w wyniku wypadku ojciec owładnięty jest obsesją „wielkiej wygranej” w Lotto. Życie iluzją wygranej pozwala mu choć na chwilę zapomnieć o krzywdzie, jakiej doświadczył w przeszłości ze strony żony. Ta, z poświęceniem opiekuje się mężem w poczuciu własnej winy. Tego nie może zrozumieć dorosła córka, żyjąca w tajnym związku z kobietą. Druga córka opuściła dom, kiedy osiągnęła pełnoletność. Teraz wróci, by rodziców i siostrę zaprosić na swój ślub. Temat winy i przebaczenia stanie się głównym problemem dla każdego z bohaterów sztuki.

Za wolno, reż. Jakub Roszkowski

Groteskowy portret polskiego inteligenta. Pewnego poranka bohatera budzą (a może wciąż są elementem jego snu?) tajemnicze postaci, które oskarżają go o to, że nie uczestniczy w toczącym się w świecie współzawodnictwie, że żyje „za wolno”, że będąc szarym „everymanem”, w istocie jest nikim. Bohater zostaje powołany na poligon, który ma go przygotować do walki, ale przede wszystkim pomóc w określeniu własnej tożsamości. W ironiczny sposób autor nawiązuje tu do „Kartoteki” Różewicza czy „Procesu” Kafki.

Materiały opracowane i nadesłane przez WFDiF