Marta Frej

Artystka wizualna , ilustratorka, prezeska Fundacji Kulturoholizm.

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi.

Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych, miała około 50 wystaw indywidualnych.

Jest laureatką nagrody Okulary Równości 2015, przyznawanej przez Fundację im. Izabeli Jarugi-Nowackiej, w kategorii prawa kobiet i przeciwdziałanie dyskryminacji z powodu płci za twórczość artystyczną zaangażowaną w obronę praw kobiet i równości płci.

Współautorka książki „Memy i grafy” z Agnieszką Graff, autorka komiksu herstorycznego „Dromaderki”, oraz książki „150 twarzy Marty Frej”.

Najbardziej znane prace to obrazy z podpisami o charakterze feministycznym, w których pojawiają się przesłanki socjologiczne. Ilustrują współczesne życie kobiet w Polsce. Prace, które przybrały formę obrazów, były wystawiane w różnych galeriach w całej Polsce. Jej strategia memetyczna została poddana analizie naukowej przez Justynę Budzińską pod kątem diagnozy (sposobu doboru tematu), kreacji (wyboru sposobu realizacji) oraz, najszerzej, doboru remedium. Prace Marty Frej zostały również wykorzystane przez Pawła Sarnę do opisu performatywnego aspektu memów w ujęciu wybranych ram interpretacyjnych podczas jego badań nad rolą memów internetowych zastosowanych jako komunikaty o charakterze retorycznym.

W 2017 otrzymała nagrodę plebiscytu O!Lśnienia–Nagrody Kulturalne Onetu za nadanie memom rangi artystycznego dzieła; za feministyczną sztukę w internecie, która – dzięki swojej aktualności i bezkompromisowości – ma prawdziwą siłę. Współorganizowała Festiwal Sztuki Współczesnej w Przestrzeni Publicznej Arteria w Częstochowie Arteria.

Pracowała w Centrum Promocji Młodych w Częstochowie, oraz w Ośrodku Promocji Kultury „Gaude Mater” w Częstochowie.

Od sierpnia 2020 mieszka i prowadzi pracownię w Gdyni.

W 2023 roku dzięki stypendium artystycznemu Marszałka Województwa Pomorskiego zrealizowała wystawę „Srom, czyli wstyd”, w Baszcie Czarownic w Słupsku.

W 2024 została laureatką nagrody ShEO AWARDS w kategorii „Sztuka zaangażowana”.

w 2025 otrzymała nagrodę „Pomorski Sztorm” w kategorii sztorm obywatelski.

Stale współpracująca z tygodnikiem Polityka, oraz z Gazetą Wyborczą.

Fundacja Kulturoholizm, której jest prezeską, przez 7 lat organizowała Fesiwal Sztuki w Przestrzeni Publicznej ARTeria. Wektor działań Fundacji Kulturoholizm definiowany jest przez zwrot kolaboratywny.Wierzymy w znaczenie sztuki współpracy i sztuki partycypacyjnej, a także w siłę prac artystycznych odnoszących się do międzyludzkich relacji. Uważamy, że narzędzia jakie daje sztuka współczesna wspaniale nadają się do budowania wspólnot, w których, mimo wewnętrznych różnic, a często i odmiennych poglądów, możliwe jest dążenie do wspólnego dobra. Dlatego też skupiamy się na przedsięwzięciach lokalnych nastawionych na konkretne cele; sąsiedzkie inicjatywy; taktyczne i często chwilowe koalicje działające we wspólnym interesie. Towarzyszą tym działaniom pytania o dobro wspólne, o znaczenie przestrzeni publicznej, o prawo do miasta, ale też o prawo do pamięci.

Katarzyna Puchalska

Menadżerka kultury, producentka, kuratorka. Absolwentka Historii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2025 roku dyrektorka DSH (Dom Spotkań z Historią). Kuratorka oraz współlokatorka wystaw i redaktorka prowadząca albumy: „Krzysztof Miller. 1989” (2018), „Krzysztof Miller. Przełom i konflikty” (Leica Praga 2019), „Przełom w kadrze” (2019), „NIEDENTHAL” (2022), „Chris Niedenthal. Esencjonalnie” (2023).

Producentka wykonawcza spektakli „Ocalone” reż. Maja Kleczewska, „W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej” reż. Anna Gryszkówna, „Walentyna” reż. Wojciech Faruga oraz programu internetowego „Pasta kulturalna” i projektu Pasta TV DSH.

Dyrektorka artystyczna i kuratorka „Festiwalu Bohaterek”, „Warszawskiego Tygodnia Kobiet”, kilku edycji Festiwalu „Wyłącz system” oraz „Wybraliśmy wolność. 4 czerwca 1989”.

Odpowiadała za współpracę kreatywną przy filmach dokumentalnych Agnieszki Uścińskiej i Jarka Wątora „Niespodzianka” (2019) i „Przełom w kadrze” (2019).

Dla Archiwum Opozycji Ośrodka KARTA opracowała kolekcje Jacka Kuronia oraz Pomocy Zachodu dla Polski. Efektem tej pracy są publikacje: "Listy jak dotyk. Korespondencja Grażyny i Jacka Kuroniów", Karta nr 43/2004; „Dziewczyny wolą ułanów od księgowych.” Grypsy miłosne, „Wysokie obcasy”, nr 24/2005; „Droga przez Bałtyk. Szwecja Polsce”, Karta nr 47/2005. 

Katarzyna Trzaska

Urodzona w Toruniu, studiowała Filologię angielską na UMK w Toruniu, oraz reżyserię filmową na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2001-2006).

Reżyserka filmowa, telewizyjna i teatralna. Autorka nagradzanych na świecie filmów dokumentalnych, w których kładzie nacisk na humor oraz stronę wizualną. Zainspirowana czeską nową falą i tragikomicznym klimatem jej filmów. Zawsze blisko swoich bohaterów, których stara się pokazywać w sytuacjach zabawnych, ale również dramatycznych. Zaangażowana w ruch feministyczny - współzałożycielka i członkini Zarządu Stowarzyszenia Kobiet Filmowców.

Ekspertka w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej. Zimą morsuje i propaguje zimowe pływanie. Wierzy, że sztuka może uratować świat.

Obecnie pracuje nad komedią dokumentalną „Być jak Beniowski” (współreżyser Marek Kucharski) oraz pisze scenariusz swojego debiut fabularnego opowiadającego o buncie kobiet, który zaczyna się w zakładzie fryzjerskim w Łodzi (tytuł: „Pod prąd”).